گفتم ميان مترو، با لحن صاف و ساده
                         آقا اجازتي ده،‌ خواهم شوم پياده
آن مرد ني تكان خورد،‌ني كرد يك اشاره
            من هم تكان بدادم،  جسمش به فن ساده
ناگاه يك تكان خورد،‌ آن‌دم قطار مترو
                   گويي به ضربت من، بيرون بشد زجاده
از اين تكان مترو،‌آن مرد بر زمين خورد
                     مردم گمان نمودند از ضرب من فتاده
از دست وي گرفتم،‌تا كه بخيزد از جاي
              شد بسته درب مترو،‌ قسمت نشد پياده
تا مرد مستقر شد،‌در جاي خويش، غريد!!
                              تعجيل تو فلاني ما را زپا فتاده
گفتم بدو بزرگا، من با تمام خردي
                     راه از تو بازجستم، بي صحبت زياده
اما چو ره ببستي،‌تن با تو گشت ملموس
               هم جسم تو نگون شد،‌هم راه ما زياده
اي كاش مهربانتر،‌با ما تو گشته بودي
                      ني بهر راه دادان هي ميزدي افاده
بايد پياده گردم،‌در ايستگاه بعدي
                   بنگر وزين حكايت تا شب كن استفاده